Małe motorówki w zg a przepisy o żegludze śródlądowej
Czy w przypadku pływania małymi motorówkami (silnik o mocy poniżej 10 kW) na wodach kopalnianych zastosowanie będą mieć wymagania związane z obsługą łodzi motorowych określone w ustawie o żegludze śródlądowej?
Wymagania dotyczące obsługi łodzi motorowych na wodach kopalnianych zależeć będą od sytuacji czy rozpatrzeniu podlegają:
a) kopalnie na zbiornikach zaporowych / retencyjnych (przepływowych) – które mieszczą się w definicji uregulowanej w art. 23 ust. 1 ustawy - Prawa wodne (PW), stanowiącej, że śródlądowymi wodami stojącymi są wody śródlądowe w jeziorach oraz innych naturalnych zbiornikach wodnych niezwiązanych bezpośrednio, w sposób naturalny, z powierzchniowymi śródlądowymi wodami płynącymi. Są to zatem wody śródlądowe.
b) kopalnie na wodach znajdujących się w zagłębieniach terenu powstałych w wyniku działalności człowieka, niebędących stawami, które uregulowane zostały w art. 23 ust. 2 PW. Zgodnie z art. 23 ust. 2 PW przepisy o śródlądowych wodach stojących stosuje się odpowiednio do wód znajdujących się w zagłębieniach terenu powstałych w wyniku działalności człowieka, niebędących stawami. W tym przypadku wody w kopalniach nie zaliczają się do wód śródlądowych, natomiast stosujemy do nich odpowiednio przepisy o wodach śródlądowych.
Poniżej przedstawione zostały wyjaśnienia dotyczące każdego z powyższych przypadków z podziałem na punkt A i B. Z uwagi na długość i przejrzystość wyjaśnień w pierwszej kolejności zamieszczone zostało omówienie punktu B.
Punkt B
Ustawa z dnia z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej reguluje, zgodnie z art. 1 ust. 1, reguluje sprawy związane z uprawianiem żeglugi na wodach śródlądowych uznanych za żeglowne na podstawie przepisów Prawa wodnego. Ponieważ ustawa o żegludze śródlądowej nie wprowadza własnej definicji ustawowej wód śródlądowych i odsyła w tym zakresie do ustawy – Prawo wodne, wiążąca jest definicja wód śródlądowych określona w Prawie wodnym. Ponieważ zgodnie z Prawem wodnym wody w kopalniach opisane w punkcie b) powyżej nie stanowią wód śródlądowych (nie zawierają się w ich definicji), a jedynie stosujemy do nich odpowiednio przepisy o wodach śródlądowych zgodnie z art. 23 ust. 2 PW, ustawa o żegludze śródlądowej nie będzie miała tu zastosowania. Zastosowania nie będą miały zatem również wymogi wprowadzane przez tą ustawę dotyczące obsługi łodzi motorowych.
Punkt A
Przepisy ustawy o żegludze śródlądowej będą miały natomiast zastosowanie w przypadku opisanym w punkcie a), ponieważ w powyższym przypadku mamy do czynienia z wodami śródlądowymi. Zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy, przepisy ustawy stosuje się także do statków służących do wykonywania robót technicznych lub eksploatacji złóż kruszywa na innych wodach śródlądowych niż określone w ust. 1 (jest to zatem przypadek a). Wymogi dotyczące załogi statku i jej kwalifikacji są określone w art. 35 ustawy, zgodnie z którym statek musi mieć załogę w składzie i o kwalifikacjach zapewniających bezpieczeństwo żeglugi (art. 35 ust. 1 ustawy), a potwierdzeniami posiadania kwalifikacji są odpowiednie patenty określone w art. 35 ust. 2 ustawy.
-Kwestia silników o mocy poniżej 10 kW
Zgodnie z art. 37 a ust. 3 ustawy o żegludze śródlądowej uprawianie turystyki wodnej na jachtach żaglowych o długości kadłuba powyżej 7,5 m lub motorowych o mocy silnika powyżej 10 kW wymaga posiadania dokumentu kwalifikacyjnego wydanego przez właściwy polski związek sportowy. Analogicznie zatem, w przypadku silnika poniżej 10 kW nie ma wymogu uzyskania dokumentów kwalifikacyjnych do obsługi łodzi motorowej. Podkreślić należy jednak, że powyższy wyjątek zezwalający na prowadzenie małych łodzi motorowych bez kwalifikacji dotyczy jedynie przypadku uprawiania turystyki wodnej. Nie będzie on miał zatem zastosowania w Państwa sprawie.
Powyższe oznacza, że pomimo tego, iż mamy do czynienia z małymi motorówkami (silnik o mocy poniżej 10 kW) i celach turystycznych można byłoby nimi pływać bez żadnych wymaganych uprawnień, to taką samą motorówką nie można pływać bez uprawnień w sytuacji, gdy używają jej pracownicy w zakładzie pracy i w związku z wykonywaną przez nich pracą.
-Wymogi wynikające z Rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 20 listopada 2014 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych i składu załóg statków żeglugi śródlądowej
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 20 listopada 2014 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych i składu załóg statków żeglugi śródlądowej statek o napędzie mechanicznym to każdy statek wprowadzany w ruch przez mechaniczne urządzenie napędowe, z wyjątkiem statków, których mechaniczne urządzenie napędowe jest używane tylko do małych przemieszczeń w portach albo do zwiększenia sterowności statków. W Państwa przypadku nie znajdzie zatem zastosowania powyższe wyłączenie.
Również zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 20 listopada 2014 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych i składu załóg statków żeglugi śródlądowej, skład załogi dla statków o napędzie mechanicznym o długości poniżej 70m ustala się jako kierownik statku i starszy marynarz (§ 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia). Dodatkowo jeden z członków załogi powinien mieć uprawnienia do obsługi mechanicznych urządzeń napędowych statku zgodnie z § 8 ust. 1 Rozporządzenia.